tunika
Wielki słownik ortograficzny PWN*
tunika -ice, -ikę; -ik
Słownik języka polskiego PWN*
tunika
1. «długa, zwykle luźna, bluzka noszona na wierzch»
2. «dawniej: krótka spódniczka noszona na wąskiej sukni; też: suknia z taką spódniczką»
3. «spodnia szata z lekkiej, niebarwionej tkaniny wełnianej, zwykle bez rękawów, noszona w starożytnym Rzymie»
4. «galaretowata lub stwardniała wydzielina nabłonka okrywająca ciało niektórych zwierząt morskich»
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
