unik

Słownik języka polskiego PWN*

unik
1. «ruch, manewr wykonany w celu uniknięcia uderzenia lub zderzenia się z czymś; w boksie: odchylenie głowy lub tułowia w celu uniknięcia ciosu przeciwnika»
2. «zachowanie umożliwiające uniknięcie trudnej sytuacji»

• unikowy
zgłoś uwagę
Zobacz więcej w naszym serwisie o "unik"

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…to jest nie tylko chowanie głowy w piasek, czyli robienie uników, gra na zwłokę, na przeczekanie – grzech zaniechania.

Część, znaczna część…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego