Pański
Wielki słownik ortograficzny PWN*
pań•ski; -scy: mieć z kimś krzyż pański, święci pańscy!, służka pańska, ale: w roku Pańskim, prostować ścieżki Pańskie, Wieczerza Pańska (nazwa Eucharystii u protestantów), święci Pańscy (= wszyscy święci), ciało i krew Pańska ,
Słownik języka polskiego PWN*
pański
• pańskość
1. «odnoszący się lub należący do mężczyzny, do którego zwracamy się, używając formy pan»
2. «odnoszący się do pana – bogacza, arystokraty lub właściciela majątku ziemskiego; też: charakterystyczny dla jego zachowania lub wyglądu»
3. Pański «odnoszący się do Boga»
• pańskość
pańskie «grunty dworskie obrabiane przez chłopów pańszczyźnianych lub najemników»
Męka Pańska «cierpienie Chrystusa od pojmania go w ogrójcu do śmierci na krzyżu»