bachantka
Wielki słownik ortograficzny PWN*
bachant•ka -t•ce, -t•kę; -tek
Słownik języka polskiego PWN*
bachantka
1. mit. gr. «każda z towarzyszek Bachusa»
2. «w starożytnym Rzymie: uczestniczka bachanaliów»
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
Zagraj z nami!
