badyl
Wielki słownik ortograficzny PWN*
badyl -la; -le, -li a. -lów
Słownik języka polskiego PWN*
badyl
1. pot. «uschła łodyga rośliny; też: roślina o długiej łodydze»
2. posp. «ręka lub noga»
3. łow. «noga łosia, jelenia, sarny, kozicy lub daniela»
4. łow. «wyrostek stanowiący rozgałęzienie poroża łosia lub daniela»
