brudzić

Wielki słownik ortograficzny PWN*

brudzić -dzę, -dzą; brudź, brudź•cie

Słownik języka polskiego PWN*

brudzić «plamić, zanieczyszczać; też: robić nieporządek, śmiecić»
brudzić się
1. «brudzić samego siebie»
2. «ulegać zabrudzeniu»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego