czynszownik
Wielki słownik ortograficzny PWN*
czyn•szow•nik -ikiem; -icy, -ików
Słownik języka polskiego PWN*
czynszownik
1. «w okresie pańszczyźnianym: chłop dzierżawiący grunt, zwolniony od odrabiania pańszczyzny za roczną opłatą»
2. daw. «osoba płacąca czynsz»
3. daw. «właściciel kamienicy czynszowej»
Korpus Języka Polskiego PWN
Zagraj z nami!
