Nie widzę nic złego w łączeniu słowa deprecjonować z nazwą osobową w pozycji dopełnienia. Redaktorom słowników poprawnej polszczyzny doradzałbym zawsze: „Jak najmniej zakazów”, zwłaszcza w sytuacjach nieoczywistych. Jest to dla nich jednak rada trudna do przyjęcia, skoro sama istota słowników poprawnościowych polega na tym, aby nakazywać i zakazywać.

To prawda, końcówka -owie przez wielu ludzi jest uważana za dowartościowującą, kiedyś nawet była nazywana „godnościową”. Jednak formy M. lm z innymi końcówkami nie są wcale deprecjonujące. Forma (ci) premierzy nie jest przecież mniej „godna” niż ci ministrowie.
Nazwy: bas, tenor, baryton itp. mają takie same końcówki M. lm zarówno wówczas, gdy odnoszą się do osób, jak i wtedy, gdy dotyczą głosu (można zresztą mieć wątpliwości, czy w tym znaczeniu używa się liczby mnogiej; muszę uwierzyć słownikom, że tak jest). Tak więc o śpiewakach mówimy: basy, tenory, barytony, alty.

Wymienione rzeczowniki nie tworzą grupy jednorodnej. Chwalipięta, podobnie jak np. fajtłapa lub oferma, może być ta lub ten. Do kobiet rzeczowniki te odnosimy tylko w rodzaju żeńskim, do mężczyzn – w męskim lub żeńskim, przy czym rodzaj żeński dodatkowo deprecjonuje mężczyznę, i tak, jak widzimy, określonego niezbyt pochlebną nazwą.
Dwa pozostałe rzeczowniki wymienione w pytaniu są używane tylko w rodzaju żeńskim, zarówno w odniesieniu do kobiet, jak i mężczyzn.