diuk
Wielki słownik ortograficzny PWN*
diuk diukiem; diucy a. diukowie, diuków
Słownik języka polskiego PWN*
diuk
1. «we Francji: książę»
2. «w Wielkiej Brytanii: najwyższa ranga godności lordowskiej; też: osoba mająca tę rangę»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie...
![](/theme/Dictionary/img/spinner.gif)