dżin

Wielki słownik ortograficzny PWN*

dżin (duch, demon) -na, -nie; -ny, -nów a. dżinn
dżin (trunek) -nu, -nie

Słownik języka polskiego PWN*

dżin I zob. gin.
dżin II, dżinn [wym. dżin] «według wierzeń staroarabskich: istota powstała z ognia lub powietrza, mająca zły lub dobry wpływ na losy ludzkie»
gin [wym. dżin], dżin I «wódka gatunkowa o smaku i zapachu jałowcowym»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego