epileptyk
Wielki słownik ortograficzny PWN*
epilep•tyk -ykiem; -ycy, -yków
Słownik języka polskiego PWN*
epilepsja «choroba neurologiczna cechująca się nawracającymi niesprowokowanymi napadami, w których przebiegu mogą wystąpić m.in. drżenie mięśni, drgawki, sztywność lub wiotczenie mięśni, także utrata świadomości»
• epileptyczny • epileptyk • epileptyczka
• epileptyczny • epileptyk • epileptyczka