frymarczyć
Wielki słownik ortograficzny PWN*
frymar•czyć -r•czę, -r•czą; -rcz•cie
Słownik języka polskiego PWN*
frymarczyć
1. daw. «czynić przedmiotem targu lub handlu rzeczy, które nie powinny być źródłem zysku»
2. daw. «uprawiać handel zamienny»