gaon
Słownik języka polskiego PWN*
gaon
1. «honorowy tytuł nadawany w VI – XIII w. przełożonym akademii talmudycznych w miastach w Babilonii, Egipcie i Syrii»
2. «tytuł nadawany zwyczajowo wybitnym uczonym talmudycznym w XVIII–XIX w.»
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
Zagraj z nami!
