grot
Słownik języka polskiego PWN*
grot- «pierwszy człon wyrazów złożonych określający części omasztowania, ożaglowania i olinowania grotmasztu»
grot I
1. «ostre zakończenie różnych rodzajów broni drzewcowej oraz strzały; też: cała strzała»
2. łow. «zakończenie odnogi poroża kozła sarny skierowane ku górze»
3. «dłuto kamieniarskie służące do zbijania nierówności z obrabianej powierzchni»
grot II «pierwszy od dołu największy żagiel na grotmaszcie»
