intercesja
Wielki słownik ortograficzny PWN*
in•ter•ce•sja -sji, -sję
Słownik języka polskiego PWN*
intercesja
1. «w starożytnym Rzymie: prawo wyższego urzędnika do zawieszania lub unieważniania decyzji urzędnika niższego stopnia»
2. «poręczenie lub pośrednictwo»