kantorski
Słownik języka polskiego PWN*
kantor II
• kantorski, kantoralny
1. «osoba wykonująca partie solowe śpiewów liturgicznych w kościele protestanckim lub katolickim albo modlitw żydowskich w synagodze»
2. «dawniej w kościele protestanckim: dyrygent chóru i organista»
• kantorski, kantoralny