Wielki słownik ortograficzny PWN*

klap•ka -p•ce, -p•kę; -pek

klapek -p•ka, -p•kiem; -p•ki, -pek a. -pków

Słownik języka polskiego PWN*

1. «pokrywa na zawiasach zamykająca jakiś otwór»

2. «wyłóg przy kołnierzu płaszcza, marynarki itp.; też: część ubrania zaginana i odkładana»

3. «element zamykający zaworu klapowego»

4. «urządzenie w postaci wychylanego lub wysuwanego elementu skrzydła samolotu, zmniejszające prędkość i ułatwiające lądowanie»

5. «okrągła, ruchoma przykrywka metalowa służąca do zamykania otworów bocznych w instrumentach dętych w celu zmiany wysokości dźwięku»

• klapowy • klapka • klapeczka

klapka reg. «packa na muchy»

klapka telefoniczna «w telekomunikacji: sygnalizator optyczny z tarczką, której opadnięcie sygnalizuje przepływ prądu przez uzwojenie elektromagnesu»

klapka (na muchy) reg.