knock-out

Wielki słownik ortograficzny PWN*

knock-out knock-ou•tu, knock-ou•cie; knock-ou•tów (skrót: k.o.) a. nokaut

Słownik języka polskiego PWN*

knock-out zob. nokaut.
nokaut, knock-out [wym. nokat] «w boksie: cios, po którym zawodnik przez co najmniej 10 sekund nie jest zdolny do walki, w następstwie czego zostaje z niej wyeliminowany»
• nokautować

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „knock-out” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „knock-out” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „knock-out” w Encyklopedii PWN

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego