Wielki słownik ortograficzny PWN*

kolon (dzierżawca) -na, B.= D., -nie; -nowie a. -ni, -nów

kolon (człon intonacyjny) -nu, B.= M., -nie; -ny, -nów

Słownik języka polskiego PWN*

kolon I jęz. «człon intonacyjny okresu zdaniowego, stanowiący pewną całość treściową»

1. «w krajach Ameryki Łacińskiej: dzierżawca ziemi na wpół zależny od właściciela»

2. «w starożytnym Rzymie: dzierżawca małej działki u wielkiego właściciela ziemskiego»

kolonie «zorganizowany pobyt wypoczynkowy dzieci i młodzieży szkolnej w czasie wakacji, poza miejscem stałego zamieszkania»
• kolonijny

kolon