Wielki słownik ortograficzny PWN*

kolon (dzierżawca) -na, B.= D., -nie; -nowie a. -ni, -nów

kolon (człon intonacyjny) -nu, B.= M., -nie; -ny, -nów

Kolonia (miasto) -nii, -nię; przym.: koloński

Słownik języka polskiego PWN*

kolonie «zorganizowany pobyt wypoczynkowy dzieci i młodzieży szkolnej w czasie wakacji, poza miejscem stałego zamieszkania»
• kolonijny

1. «posiadłość jakiegoś państwa leżąca poza jego granicami, zależna od niego politycznie i eksploatowana gospodarczo»

2. «grupa ludzi tej samej narodowości zamieszkałych na określonym obszarze w obcym kraju»

3. «grupa domów położonych z dala od centrum miasta lub z dala od wsi»

4. «miejsce przymusowego pobytu, izolowane od społeczeństwa»

5. «grupa dzieci lub młodzieży przebywająca na koloniach»

6. «trwałe skupisko organizmów jednego gatunku lub czasowe skupisko zwierząt»

7. «w starożytności: grecka, fenicka lub rzymska osada handlowa albo rolnicza, założona na obcym terenie, podporządkowana metropolii»

• kolonijny • kolonijka

kolon I jęz. «człon intonacyjny okresu zdaniowego, stanowiący pewną całość treściową»

kolon