kompleta
Wielki słownik ortograficzny PWN*
kom•plet -etu, -ecie; -etów
Słownik języka polskiego PWN*
kompleta «część modlitwy brewiarzowej odmawiana na zakończenie dnia, po nieszporach»
komplet
• komplecik
1. «zbiór elementów stanowiących pewną całość, w której nie brakuje żadnego z nich»
2. «grupa osób zgromadzonych gdzieś w jakimś celu, wypełniająca wszystkie miejsca»
3. daw. «grupa uczniów pobierających wspólne lekcje lub korepetycje poza szkołą»
• komplecik
komplety
1. «w okresie zaborów i podczas okupacji hitlerowskiej: tajne lekcje lub wykłady organizowane dla mniejszych grup uczniów lub studentów»
2. daw. «lekcje, wykłady poza szkołą, prowadzone grupowo»
