koncelebrant
Wielki słownik ortograficzny PWN*
kon•celebrant -n•cie; -n•ci, -n•tów
Słownik języka polskiego PWN*
koncelebra, koncelebracja «w Kościele chrześcijańskim: odprawianie mszy przez więcej niż jednego księdza; też: msza odprawiana w ten sposób»
• koncelebrant, koncelebrans • koncelebrować
• koncelebrant, koncelebrans • koncelebrować