kosa
Wielki słownik ortograficzny PWN*
Słownik języka polskiego PWN*
kosa
1. «narzędzie do ścinania zboża i trawy, składające się z długiego, zakrzywionego ostrza osadzonego pod kątem na drewnianym trzonku»
2. pot. «nóż o długim i ostrym ostrzu»
3. «mierzeja łącząca się jednym końcem z lądem»
4. poet. «warkocz»
5. daw. «broń używana przez kosynierów, składająca się z drzewca i osadzonego na sztorc ostrza»
kosa kuśnierska «nóż wygięty w kształcie półksiężyca, służący do usuwania resztek mięsa ze skór futerkowych»