martwić
Wielki słownik ortograficzny PWN*
mar•twić -t•wię, -t•wią; martw, martw•cie
Słownik języka polskiego PWN*
martwić «wzbudzać w kimś niepokój, smutek lub obawę»
martwić się «smucić się z jakiegoś powodu, niepokoić się o kogoś, o coś»
