nokaut
Wielki słownik ortograficzny PWN*
nok•aut -au•tu, -au•cie; -au•tów a. knock-out (skrót: k.o.)
Słownik języka polskiego PWN*
nokaut, knock-out [wym. noka
t] «w boksie: cios, po którym zawodnik przez co najmniej 10 sekund nie jest zdolny do walki, w następstwie czego zostaje z niej wyeliminowany»
• nokautować
t] «w boksie: cios, po którym zawodnik przez co najmniej 10 sekund nie jest zdolny do walki, w następstwie czego zostaje z niej wyeliminowany» • nokautować
nokaut techniczny «uznanie boksera za niezdolnego do dalszej walki przez sędziego lub na wniosek lekarza»
techniczny nokaut «w boksie: stwierdzona przez sędziego niezdolność zawodnika do dalszej walki z innych powodów niż otrzymanie decydującego ciosu»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
