obetrzeć
Wielki słownik ortograficzny PWN*
obe•trzeć -trę, -trą; -trzyj, -trzyj•cie; ob•tarł; ob•tarł•szy; ob•tar•ty
ob•tar•cie; -arć
Słownik języka polskiego PWN*
obetrzeć — obcierać
1. «przesunąć czymś po powierzchni w celu jej osuszenia lub oczyszczenia»
2. «uszkodzić skórę wskutek tarcia o coś»
obetrzeć się — obcierać się
1. «obetrzeć samego siebie z czegoś wilgotnego lub brudnego»
2. «mijając się, dotknąć kogoś lub czegoś»
obtarcie «obtarte miejsce na ciele»
