pilot
Wielki słownik ortograficzny PWN*
pilot (człowiek) -ota, -ocie; -oci, -otów
pilot (ryba; urządzenie; odcinek serialu) -ota, -ocie; -oty, -otów
pilot ob•latywacz pilota ob•latywacza, pilocie ob•latywaczu; piloci ob•latywacze, pilotów ob•latywaczy
Słownik języka polskiego PWN*
pilot
• pilocik
1. «osoba mająca uprawnienia do kierowania statkiem powietrznym»
2. «osoba prowadząca wycieczki, opiekująca się turystami»
3. «fragment filmu, programu itp. zachęcający do obejrzenia całości»
4. «urządzenie umożliwiające obsługę telewizora, magnetowidu itp. z pewnej odległości»
5. «w wyścigach samochodowych: osoba towarzysząca kierowcy rajdowemu, czuwająca nad przebiegiem trasy w trakcie jej pokonywania»
6. «w wyścigach kolarskich: motocyklista jadący przed zawodnikami, wskazujący trasę wyścigu»
7. «specjalnie oznaczony samochód jadący przed lub za innym pojazdem mającym nieprzepisowe wymiary»
8. «osoba przeprowadzająca statki wodne przez miejsca trudne do żeglugi»
9. techn. «element ustalający położenie materiału w tłoczniku»
10. «ryba drapieżna żyjąca w strefie otwartej mórz tropikalnych i subtropikalnych»
• pilocik
pilot doświadczalny «pilot wykonujący loty doświadczalne na nowo zbudowanych statkach powietrznych»
