pin

Wielki słownik ortograficzny PWN*

PIN (= Personal Identification Number – osobisty numer identyfikacyjny) PIN-u, PIN-ie; PIN-ów a. ndm: kod PIN
pin (techn.) -na a. -nu, -nie; -nów

Słownik języka polskiego PWN*

PIN «czyjś numer identyfikacyjny, umożliwiający np. pobieranie gotówki z bankomatu»
pin «wyprowadzenie układu scalonego»
pin-up girl [wym. pinap gerl], pinup girl [wym. pinap gerl] «młoda aktorka lub modelka, której zdjęcia są często wycinane z pism ilustrowanych i przypinane na ścianie przez wielbicieli»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego