pogonić
Słownik języka polskiego PWN*
pognać, pogonić — poganiać
3. pot. «ponaglając kogoś lub coś, zmusić do pójścia w jakieś miejsce lub w jakimś kierunku»
4. pot. «zmusić kogoś lub coś do szybkiego działania, do szybszego chodu»
5. pot. «zmusić kogoś do jakiejś pracy»
7. pognać «o uczuciu, sytuacji itp.: stać się przyczyną czyjegoś wyjazdu lub powrotu»
9. pognać «o myślach: zwrócić się ku komuś, czemuś»
pogoń
1. «podążanie w ślad za kimś, za czymś w celu schwytania»
2. «ludzie lub zwierzęta ścigający, goniący kogoś»
3. «usilne dążenie do czegoś»