gonitwa
Wielki słownik ortograficzny PWN*
gonitwa -twie, -twę; -tw
Słownik języka polskiego PWN*
gonitwa
1. «ściganie się lub pościg»
2. «bieganie w pośpiechu»
3. «uporczywe starania, żeby coś zdobyć lub osiągnąć»
4. «bieg w wyścigach konnych»
gonitwa myśli «chorobliwe przyśpieszenie toku myślenia połączone z bezładnymi wypowiedziami»
