pragmatyka
Wielki słownik ortograficzny PWN*
pragmatyka -yce, -ykę
pragmatyk -ykiem; -ycy, -yków
Słownik języka polskiego PWN*
pragmatyka
1. «dział językoznawstwa, którego przedmiotem są społeczne i sytuacyjne warunki funkcjonowania języka oraz cele, jakie mówiący chce osiągnąć przez użycie określonych wyrazów i wyrażeń»
2. «przepisy określające prawa i obowiązki pracowników związane z wykonywaniem czynności służbowych»
pragmatyk
• pragmatyczka
1. «człowiek odznaczający się praktycznym sposobem myślenia i działania»
2. «historyk przedstawiający fakty, wydarzenia historyczne w ich logicznej i przyczynowo-skutkowej zależności»
3. «prawnik, specjalista w dziedzinie pragmatyki»
• pragmatyczka
