przeciąć
Wielki słownik ortograficzny PWN*
przeciąć prze•tnę, prze•tną; prze•tnij•cie; -ciął, -cięła, -cięli; -ciąwszy; -cięty
przecięcie; -ęć
Słownik języka polskiego PWN*
przeciąć — przecinać
1. «cięciem podzielić jednolitą całość na części»
2. «tnąc, przerwać ciągłość jakiejś powłoki, zwykle skóry»
3. «nagłym wystąpieniem, pojawieniem się przerwać lub zakończyć coś»
4. «o linii, drodze, ulicy itp.: biegnąc w odmiennym kierunku, zetknąć się w jakimś punkcie z inną linią, drogą, ulicą itp.»
5. «przebiec w poprzek lub wzdłuż jakiejś płaszczyzny, dzieląc ją na części»
6. «z impetem przemieścić się w jakiejś przestrzeni; też: pojawić się nagle i szybko zniknąć»
przeciąć się — przecinać się «zwykle o liniach, drogach, ulicach itp.: biegnąc w różnych kierunkach, zetknąć się w jakimś punkcie»