pukać

Wielki słownik ortograficzny PWN*

pukać -am, -ają

Słownik języka polskiego PWN*

pukać zob. puknąć.
puknąć — pukać
1. «uderzywszy lekko czymś w coś, spowodować odgłos»
2. «strzelić z jakiejś broni»
3. «uderzyć o coś, w coś lub uderzyć kogoś»
pukać się zob. puknąć się.
Zobacz więcej wyników wyszukiwania w Słowniku języka polskiego

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

pukać
pukanie

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „pukać” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „pukać” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „pukać” w Encyklopedii PWN

Znaleziono w książkach Grupy PWN

Trwa wyszukiwanie...  

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego