rondo
Wielki słownik ortograficzny PWN*
ron•do -n•dzie; rond: rondo Waszyngtona
Słownik języka polskiego PWN*
rondo I
• rondowy • rondko
1. «brzeg kapelusza okalający jego główkę»
2. «strofa o dwóch rymach, złożona zwykle z 15 wersów, z refrenem powtarzającym dwukrotnie początkowe słowa pierwszego wersu»
3. «średniowieczna forma pieśni tanecznej»
4. «od XVIII w.: forma instrumentalna z refrenem przedzielonym epizodami»
• rondowy • rondko
rondo II «kolisty plac, od którego rozchodzą się promieniście ulice lub drogi; też: skrzyżowanie dwóch lub więcej ulic, uformowane w kształcie placu z wyspą pośrodku oraz okalającą ją jezdnią»
• rondowy
• rondowy
Zasady pisowni i interpunkcji
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
