substytut

Wielki słownik ortograficzny PWN*

sub•stytut (osoba) -uta, B.= D., -ucie; -utowie a. -uci, -utów
sub•stytut (surowiec zastępczy) -utu, B.= M., -ucie; -uty, -utów

Słownik języka polskiego PWN*

substytut
1. «surowiec lub materiał stosowany zastępczo»
2. «osoba upoważniona przez pełnomocnika do zastępowania go»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego