syndyk
Wielki słownik ortograficzny PWN*
syn•dyk -ykiem; -ycy (a. -ykowie), -yków
Słownik języka polskiego PWN*
syndyk
1. «osoba wyznaczona przez sąd do zarządzania majątkiem firmy, która ogłosiła upadłość»
2. «w niektórych państwach: przedstawiciel urzędu lub instytucji mający pełnomocnictwo do prowadzenia spraw przed sądem; też: radca prawny»
3. «w miastach włoskich: burmistrz»
4. «w dawnej Polsce: urzędnik gminy żydowskiej; też: funkcja w niektórych zakonach żebrzących»
5. «w starożytnych Atenach: członek kolegium mającego pod opieką interesy państwa i sprawy zmian prawa»