szaniec
Wielki słownik ortograficzny PWN*
szaniec szań•ca; szań•ce, szań•ców
Wil•czy Szaniec Wil•czego Szań•ca, Wil•czym Szań•cu
Słownik języka polskiego PWN*
szaniec
• szańcowy
1. «ziemne umocnienie polowe, składające się z wału i rowu, stosowane do końca XIX w. w celu osłony stanowisk ogniowych artylerii»
2. «coś, co stanowi osłonę lub oparcie dla kogoś lub czegoś»
• szańcowy