szczekaczka
Wielki słownik ortograficzny PWN*
szczekacz•ka -cz•ce, -cz•kę; -czek
Słownik języka polskiego PWN*
szczekaczka
1. pot. «głośnik ścienny lub radio»
2. «w czasie II wojny światowej: megafon uliczny, przez który okupanci hitlerowscy podawali wiadomości dla ludności polskiej»
3. pogard. «o kobiecie gadatliwej, krzykliwej i skłonnej do kłótni»
Korpus Języka Polskiego PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
