trutka
Wielki słownik ortograficzny PWN*
trut•ka -t•ce, -t•kę; -tek
Słownik języka polskiego PWN*
trutka pot. «trucizna wymieszana z pokarmem, wykładana dla trucia zwierząt wyrządzających szkody; też: porcja tej trucizny»
Korpus Języka Polskiego PWN
Zagraj z nami!
