trzeźwiący

Wielki słownik ortograficzny PWN*

trzeź•wić -ź•wię, -ź•wią; -ź•wij (a. -źw), -ź•wij•cie (a. -źw•cie)

Słownik języka polskiego PWN*

trzeźwiący «taki, który powoduje odzyskanie przytomności»
• trzeźwiąco
trzeźwić
1. «przywracać do przytomności»
2. «przywracać komuś zdolność jasnego myślenia»
sole trzeźwiące daw. «sole przywracające przytomność osobie omdlałej»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego