tutor
Wielki słownik ortograficzny PWN*
tutor -rze; -rowie, -rów
Słownik języka polskiego PWN*
tutor [wym. tiutor]
• tutorski
1. «pracownik uniwersytetu lub innej szkoły czuwający nad przebiegiem studiów studentów kształcących się w indywidualnym trybie»
2. daw. «prywatny nauczyciel lub korepetytor»
• tutorski