unison

Wielki słownik ortograficzny PWN*

unison (muz.) -nu, -nie; zob. unisono
unisono (współbrzmienie dźwięków) ndm a. -na, -nie
unisono (jednobrzmiąco, jednogłośnie) ndm

Słownik języka polskiego PWN*

unison zob. I unisono.
unisono I
1. «współbrzmienie co najmniej dwóch równych co do wysokości dźwięków»
2. «wykonywanie tej samej melodii przez różne głosy lub instrumenty w identycznych pod względem wysokości dźwiękach»
unisono II «jednobrzmiąco, jednogłośnie, zgodnie»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

unisono I
unisono II

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „unison” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „unison” w Encyklopedii PWN

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego