uprzedmiotowić
Wielki słownik ortograficzny PWN*
u•przed•miotowić -towię, -towią; -tów, -tów•cie
Słownik języka polskiego PWN*
uprzedmiotowić — uprzedmiotowiać, uprzedmiotawiać
1. «sprowadzić kogoś do roli przedmiotu, narzędzia»
2. «nadać czemuś realny kształt»
uprzedmiotowić się — uprzedmiotowiać się, uprzedmiotawiać się «nabrać realnego kształtu»
uprzedmiotowienie «przypisywanie abstraktom realnego istnienia»