warczeć

Wielki słownik ortograficzny PWN*

war•czeć -r•czę, -r•czą; -rcz•cie; -r•czał, -r•czeli
war•czenie

Słownik języka polskiego PWN*

warknąć — warczeć
1. «o psach: wydać wibrujący, gardłowy dźwięk, wyrażający złość lub strach»
2. warczeć «wydawać furkoczące, terkotliwe dźwięki»
3. pot. «powiedzieć coś burkliwie, opryskliwie, ze złością»
warczeć zob. warknąć.
warczenie «odgłos podobny do dźwięku wrr, wydawany zwykle przez psa»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

warczeć
warczenie

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „warczeć” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „warczeć” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „warczeć” w Encyklopedii PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego