wybity
Słownik języka polskiego PWN*
wybicie «w skoku: oderwanie się od ziemi, skoczni, trampoliny»
wybić — wybijać
1. «uderzeniem spowodować wypadnięcie czegoś»
2. «bijąc, tłukąc w coś jakimś narzędziem, zrobić w czymś otwór, zagłębienie»
3. «o liczniku: wskazać wartość, cenę, ilość»
4. «o zegarze: wydzwonić godzinę»
5. «pozabijać ludzi lub zwierzęta»
6. «o deszczu, gradzie itp.: połamać rośliny»
7. «zwichnąć rękę, palec, ramię itp. na skutek uderzenia»
8. pot. «sprawić komuś lanie»
9. «uderzając w coś, odtworzyć rytm, takt, tempo»
10. «uderzeniem wyrzucić piłkę w zamierzonym kierunku»
11. «wyłożyć czymś powierzchnię lub wnętrze czegoś»
12. «wytłoczyć wzór na czymś, w czymś lub z czegoś; też: wykonać metalowy przedmiot techniką bicia, tłoczenia»
wybić się — wybijać się
1. «zrobić karierę»
2. «wydobyć się na powierzchnię, ponad coś, wyodrębnić się»
3. «oderwać się skokiem od ziemi, skoczni, trampoliny»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
