wyć
Wielki słownik ortograficzny PWN*
Słownik języka polskiego PWN*
wyć
1. «o psie, wilku itp.: wydawać głośny, przeciągły dźwięk»
2. «głośno, przeraźliwie krzyczeć lub płakać»
3. pot. «śpiewać głośno, fałszywie»
4. «o niektórych urządzeniach lub zjawiskach atmosferycznych: wydawać ostry, donośny, przeciągły dźwięk»
wycie
1. «przeciągły, zawodzący głos wydawany przez niektóre zwierzęta»
2. «głośny, przeraźliwy krzyk lub płacz»
3. pot. «głośny śpiew, niemiły dla ucha»
4. «ostry, donośny, przeciągły dźwięk wydawany przez wiatr lub niektóre mechanizmy»
wyłom
1. «otwór wyłamany lub wybity w murze, ścianie itp.»
2. «odstępstwo od jakichś zasad, obyczajów itp.»
3. «przerwanie linii obrony nieprzyjaciela; też: miejsce tej przerwy»
