Wielki słownik ortograficzny PWN*

śruba -bie, -bę; śrub

Słownik języka polskiego PWN*

śruba

1. «nagwintowany pręt ze zgrubionym zakończeniem, służący do łączenia elementów lub regulowania urządzeń»

2. «w urządzeniach: metalowy walec z gwintem służący do zmiany trybu pracy»

3. «w statkach wodnych: urządzenie napędowe złożone z kilku skrzydeł osadzonych promieniście na wspólnej osi»

4. «w niektórych dyscyplinach sportu: szybki, gwałtowny obrót całym ciałem»

• śrubowy • śrubka

śruba mikrometryczna «śruba z bardzo dokładnie naciętym gwintem, służąca do precyzyjnego nastawiania przyrządów pomiarowych i mikroskopów»

skok śruby «długość, na jaką przesunie się śruba dookoła swej osi przy pełnym obrocie»