gromić
Wielki słownik ortograficzny PWN*
gromić -mię, -mią; -m•my, -m•cie
GROM (= Grupa Reagowania Operacyjno-Manewrowego) GROM-u, GROM-ie
Grom (okręt) -mu, -mie
grom (piorun) -mu, -mie; -mów
GROM-owiec GROM-ow•ca; GROM-ow•cy, GROM-ow•ców a. gromowiec
