pospolity
Wielki słownik ortograficzny PWN*
po•spolity; -ici
po•spolite ruszenie po•spolitego ruszenia
rzecz po•spolita (rzecz zwyczajna) rzeczy po•spolitej; rzeczy po•spolitych
Słownik języka polskiego PWN*
pospolity
• pospolicie • pospolitość
1. «często się zdarzający, spotykany lub powszechnie znany»
2. «taki, jakich wiele»
3. «mający odcień trywialności»
4. daw. «wchodzący w skład ogółu lub służący ogółowi»
• pospolicie • pospolitość
karbieniec pospolity «roślina o drobnych białych kwiatach z czerwonymi kropkami, rosnąca na podmokłych i bagnistych łąkach»
krwawnik pospolity «wysoka bylina o pierzastych liściach i białych kwiatach, mająca właściwości lecznicze»
Zasady pisowni i interpunkcji
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
