ironicznym
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... pedagogiczny", należałoby raczej powiedzieć... i tu czekali w z lekka ironicznym napięciu na nowe słowo, a ja udawałem, że szukam tego...
- ... ale Dawid krzywi się z lekka tymi ustami napiętymi w ironicznym wyrazie estety nad dużymi, wystającymi zębami... widać to był sekret...
- ... na fragmenty z tobą. Opisałem cię półpaszkwilancko z komentarzem nieodmiennie ironicznym, ale przecież piszę to t e r a z i...
- ... nie powiedziała panu, że byłam przewodniczką po kanałach? - spytała z ironicznym uśmiechem. - Znałam je jak własną kieszeń... I to jest najważniejszy...
- ... pierwszym strzale: Drugi, uwzględniający poprawkę, był lepszy. Młody człowiek z ironicznym błyskiem w oku potwierdził sukces strzelecki Kolumba.
- Poproszę dziesięć naboi... - ... chwilę bębnił palcami po biurku i przyglądał mi się z ironicznym uśmiechem, który zawsze wyprowadzał mnie z równowagi. Teraz jednak panowałem...
- ... z czarną bródką. Gdy podjechałem, wyszczerzył do mnie zęby w ironicznym uśmiechu:..
- Kto pierwszy, ten lepszy, no nie? -- zawołał, a potem... - ... miał właśnie te rysy, oczy panny Wypych i wykrzywione w ironicznym uśmiechu wargi Gawryłowicza.
Pojawił się pierwszy śnieg, wyrównał dziury w... - ... spazmatycznie.
- Kękuś, o czym ja mówiłem?
Wódz Polandy wstał z ironicznym uśmieszkiem i rzekł niedbale:
- O chlorofilu w roślinach motylkowych.
- O... - ... tych gapiów trotuarowych, co bandami stoją i przeprowadzają nas głupio-ironicznymi spojrzeniami, na tę wstrętną tłuszczę drwiącą z idących, poczułem szaloną...
- ... sprzyjające mi, objęcia macochy w poszukiwaniu schronienia przed ojcem i ironicznymi spojrzeniami brata.
Alka bardzo rozbawiło moje opowiadanie, bo nie znał...
